"ΨΥΧΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ: ΑΤΟΜΙΚΟ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, ΔΙΑΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ" 9-11 Μαίου 2008

από Psychoanalysis Forum Παρ Απρ 11, 2008 2:02 am

"ΨΥΧΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ: ΑΤΟΜΙΚΟ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, ΔΙΑΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ"

9-11 Μαίου 2008, Divani Palace Acropolis Hotel, Αθήνα

Το τραύμα, δάνειο της ψυχανάλυσης από την ιατρική, κυριαρχεί και διατρέχει το σύνολο του έργου του Sigmund Freud: από την απόδοση της αιτιολογίας της νεύρωσης στο παιδικό σεξουαλικό τραύμα έως την αναγνώριση της σημασίας της φαντασίωσης και της ψυχικής πραγματικότητας, από την τραυματική ενδοψυχική διαδικασία -η οποία οδηγεί στον καταναγκασμό και την επανάληψη-, έως την σημασία της απώλειας του αντικειμένου, η θεωρία για το τραύμα συμβαδίζει με την εξέλιξη της φροϋδικής σκέψης. Τα εύρος των φροϋδικών θεωρήσεων καθώς και οι σημαίνουσες παρατηρήσεις του Sandor Ferenzi για το ρόλο του εξωτερικού αντικειμένου, οδήγησαν την σύγχρονη ψυχαναλυτική σκέψη προς διάφορες κατευθύνσεις καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεωριών για το τραύμα.

9-11 Μαίου 2008, Divani Palace Acropolis Hotel, Αθήνα

Η Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας διοργανώνει στην Αθήνα από 9 έως 11 Μαΐου 2008 Συμπόσιο με θέμα «Ψυχικό Τραύμα: Ατομικό, Συλλογικό, Διαγενεαλογικό».

Το τραύμα, δάνειο της ψυχανάλυσης από την ιατρική, κυριαρχεί και διατρέχει το σύνολο του έργου του Sigmund Freud: από την απόδοση της αιτιολογίας της νεύρωσης στο παιδικό σεξουαλικό τραύμα έως την αναγνώριση της σημασίας της φαντασίωσης και της ψυχικής πραγματικότητας, από την τραυματική ενδοψυχική διαδικασία -η οποία οδηγεί στον καταναγκασμό και την επανάληψη-, έως την σημασία της απώλειας του αντικειμένου, η θεωρία για το τραύμα συμβαδίζει με την εξέλιξη της φροϋδικής σκέψης. Τα εύρος των φροϋδικών θεωρήσεων καθώς και οι σημαίνουσες παρατηρήσεις του Sandor Ferenzi για το ρόλο του εξωτερικού αντικειμένου, οδήγησαν την σύγχρονη ψυχαναλυτική σκέψη προς διάφορες κατευθύνσεις καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεωριών για το τραύμα.

Η κύρια αιτία βέβαια που το ψυχικό τραύμα παραμένει στην επικαιρότητα και συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο όλο και μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για τους ψυχαναλυτές είναι η παθογένεια του και οι επιπτώσεις του στην κλινική πρακτική. Η ύπαρξη μη αναπαραστάσιμων πρώιμων ναρκισσιστικών τραυμάτων, τα οποία συνιστούν πρωταρχικά ελλείμματα στην ψυχική δομή απαιτούν επανεξετάσεις της τεχνικής και καινούργιους τρόπους θεραπευτικής προσέγγισης. Η κυριαρχία του τραύματος σε «νέες» παθολογίες όπως η οριακή, δημιουργεί επιπλέον δυνατότητες προσέγγισης τους , καθώς και τόπο συνάντησης της ψυχανάλυσης με τη ψυχιατρική και τις νευροεπιστήμες. Από την άλλη πλευρά οι συνέπειες των τραυμάτων που αφορούν την συλλογική ανθρώπινη εμπειρία και ο τόπος μετάδοσής τους στις επόμενες γενεές καταλαμβάνουν ένα πεδίο που δεν ενδιαφέρει μόνο τους ψυχαναλυτές. Ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή όπου συχνά κυριαρχεί μια τυφλή, ακατανόητη βία, οι προσπάθειες κατανόησης και απόδοσης νοήματος στα τραύματα που προκαλεί- ώστε να μπορούν να ενταχθούν στην ατομική, οικογενειακή, συλλογική ιστορία,- αποκτούν ζωτική σημασία. Η Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας φιλοδοξεί με το συμπόσιο της να συμβάλλει σε αυτούς τους προβληματισμούς.