Σε ποιους απευθύνεται η Ψυχανάλυση

από Psychoanalysis Forum Σαβ Μαρ 08, 2008 11:38 pm

ΠΕΡΙ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ

1. Τι είναι η Ψυχανάλυση
Η Ψυχανάλυση, την
οποία περιέγραψε ο Sigmund Freud, είναι αφενός μεν η συστηματική
μελέτη, αγετέρου δε η θεραπευτική πρακτική των ψυχικών καταστάσεων που
πηγάζουν από το "Ασυνείδητο", δηλαδή την αφανή πλευράς της ανθρώπινης
φύσης. Ως εκ τούτου η Ψυχανάλυση έχει δύο τρόπους προσδιορισμού της:
α) Είναι η θεραπευτική μέθοδος μέσω
της οποίας τα ψυχικά προβλήματα καθ' ον χρόνο ανάγονται συναισθηματικά
στο χώρο του Ασυνείδητου, ταυτόχρονα κατανοούνται σε σχέση με την
παρούσα φάση της ζωής του ατόμου.
β) Είναι η επιστήμη που αφορά κάθε
άνθρωπο που ενδιαφέρεται να μάθει θεωρητικά για τον βαθύτερο εαυτό του
αλλά και για τις εκφάνσεις του ασυνηδήτου σε ένα γενικότερο κοινωνικό
και πολιτισμικό πλαίσιο
Οι δυο αυτοί προσδιορισμοί της
Ψυχανάλυσης είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος
που ενδιαφέρεται για την Ψυχανάλυση δεν οφείλει να έχει ο ίδιος
αναλυθεί, αλλά ούτε και ότι όποιος έχει κάνει ατομική ανάλυση πρέπει να
είναι γνώστης των Ψυχαναλυτικών Θεωριών.
2. Σε ποιους απευθύνεται η Ψυχανάλυση
Η Ψυχανάλυση
απευθύνεται σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους, αν και έχει εντελώς
διαφορετικό σκοπό για τον καθένα. Αφορά δηλαδή τον πολύ κόσμο που έχει
την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μια άγνωστη πλευρά του
εαυτού του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι
διαπραγματεύονται αυτή τη πλευρά του εαυτού τους εκτός Ψυχανάλυσης
έχοντας ένα υγιές ενδιαφέρον για την Τέχνη, την κοινωνία, τα Σπορ και
όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες που ενέχουν μια ασυνείδητη παράμετρο.
Άλλοι, βιώνοντας την ύπαρξη άγχους,
κατάθλιψης, παραληρηματικού ιδεασμού, ψυχαναγκαστικών εμμονών,
ψυχοσωματικών προβλημάτων και άλλων συμπτωμάτων, ζητούν να τα
ξεπεράσουν μέσα από την δική τους ανάλυση.
Τέλος, κάποιοι άλλοι, αν και για μεγάλα
χρονικά διαστήματα της ζωής τους επιθυμούν να κάνουν ανάλυση, δεν το
τολμούν τελικά φοβούμενοι την ασυνείδητη πλευρά του εαυτού τους. Αυτοί,
συχνά, γίνονται επικριτές της Ψυχανάλυσης αν και μέσα τους την έχουν σε
μεγάλη εκτίμηση.
3. Διάρκεια της Ψυχανάλυσης
Ο Freud θεώρησε ότι η ανάλυση δεν μπορεί να
έχει μέγιστο η ελάχιστο όριο διάρκειας και ότι δεν επιτρέπεται να
παρατείνεται πέραν του αναγκαίου. Οι ασθενείς του δεν αναλύονταν για
μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό σημαίνει ότι μια ανάλυση διαρκούσε από
μερικούς μήνες μέχρι λίγα χρόνια.
Σήμερα οι αναλύσεις, κατά μέσο όρο, είναι
πολύ μεγαλύτερης διάρκειας. Βασικά δεν υπάρχει άλλος λόγος για
μακροχρόνια ανάλυση πέραν του να υπερκεραστούν οι νευρωσικές άμυνες ή
και δυσχερέστερες άμυνες που παρουσιάζονται κατά την διάρκεια της.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον Freud και
τους κλασικούς ψυχαναλυτές, εφ’ όσον έχει επιτευχθεί η επίλυση του
Οιδιποδείου Συμπλέγματος με όλη του την πολυπλοκότητα, η ανάλυση
θεωρείται ότι έχει φτάσει σε αίσιο τέλος.
4. Η διαχρονικότητα της Ψυχανάλυσης
Η Ψυχανάλυση δεν
θα μπορούσε ποτέ να είναι μία δημοφιλής προσέγγιση των προβλημάτων του
ανθρώπου, εφ’ όσον μιλάει για την δυσάρεστη (ή και την πολύ δυσάρεστη)
πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Συνεπώς ο ψυχαναλυτής οφείλει να μην
εκπλαγεί ούτε να φοβηθεί όταν κατηγορηθεί αδίκως από τον ασθενή του,
υποτιμηθεί ή και γελοιοποιηθεί απ αυτόν προκειμένου να υποβιβαστεί η
αξία των αληθινών μεν, δυσάρεστων δε ερμηνειών και συμπερασμάτων του.
Άλλες φορές πάλι θα πρέπει να περιμένει την εξιδανίκευση και τον
υπερβολικό θαυμασμό όταν συνειδητά γίνεται
απαραίτητος στον/στην ασθενή του ή όταν ο/η ασθενής του έχει μεγάλη
δυσκολία να εκφράσει την επιθετικότητά του/της προς αυτόν.
Η εν γένει αμφιθυμία πρός την ψυχανάληση
είναι κάτι που υπήρχε στήν εποχή του Freud, υπάρχει σήμερα και φυσικά
πάντα θα υφίσταται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η ψυχανάληση όμως ποτέ
δεν θα πάψει να αποτελεί τη διαχρονική όαση στην βαθύτερη κατανόηση
και αντιμετώπιση του ανθρώπινου ψυχισμού.
5. Η αποτελεσματικότητα της Ψυχανάλυσης
Η
αποτελεσματικότητα της Ψυχανάλυσης για όσους υποβάλλονται στην
αναλυτική διαδικασία είναι πράγματι μεγάλη υπό τον όρο ότι το «πλαίσιο»
και οι θέσεις του Freud περί «ερμηνείας» και «μεταψυχολογίας»
εφαρμόζονται σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του συγγραφικού του
έργου και των μεταγενέστερων κλασικών ψυχαναλυτών.
6. Η Ψυχαναλυτική διαδικασία
Η κλασική
Ψυχανάλυση είναι μία διαδικασία, η οποία για έναν εξωτερικό παρατηρητή
μπορεί να φαίνεται ως μία εξαιρετικά απλή υπόθεση. Βασικά συνίσταται
στο να αφήνει ο ασθενής ελεύθερους τους συνειρμούς της σκέψης του και
των αισθημάτων του, ευρισκόμενος συνήθως σ’ ένα ντιβάνι και με τον
αναλυτή στο πλάι του, ο οποίος παρεμβαίνει λεκτικά από καιρού εις
καιρό. Η συχνότητα των ψυχαναλυτικών συνεδριών κυμαίνεται από 3 έως 6
εβδομαδιαίως, σε σταθερές ημέρες και ώρες και έχουν διάρκεια 50’.
7. Ψυχαναλυτικές Σχολές

Σήμερα , ως Ψυχανάλυση συχνά
ορίζεται, πέραν της κλασικής Ψυχανάλυσης, η Θεωρητική και Κλινική
τοποθέτηση ενός μεγάλου αριθμού αναγνωρισμένων ‘Ψυχαναλυτικών Σχολών’,
όπως αυτές έχουν κατά καιρούς ονομαστεί.
Οι κυριότερες εξ αυτών είναι:

«Ψυχανάλυση του ΕΓΩ»
«Ψυχανάλυση του Εαυτού»
«Ψυχανάλυση των Αντικειμενοτρόπων Σχέσεων»
«Ψυχανάλυση των ανεξαρτήτων ψυχαναλυτών»
«Νευροψυχανάλυση»
«Γνωσιακή Ψυχανάλυση»
«Λακανική Ψυχανάλυση»
«Ψυχανάλυση της Ομάδας»
«Διαπροσωπική Ψυχανάλυση»

Όλες αυτές οι Ψυχαναλυτικές Σχολές βασίζονται σε
επί μέρους τοποθετήσεις του Sigmund Freud πάνω σε διάφορα κλινικά και
θεωρητικά ζητήματα. Καμία απ’ αυτές δεν ασχολείται με συστηματικό τρόπο
με τη «μεταψυχολογία» του Freud, που κατά τη γνώμη των κλασικών
ψυχαναλυτών, αποτελεί το σημαντικότερο τμήμα του έργου του.
Περί Ψυχανάλυσης
http://www.psychoanalysis.edu.gr/about-psychoanalysis/